Peki, hadi diyelim ağladım ben yok yere; ağladım da noktası düştü virgülün üzerime, altında kaldım onca eğriliğin, eğretiliğin gölgesi ünlem gibi vurdu yüzüme...iki nokta kabul görmez diye mi hep bu yaptıklarınız imla yüksek kurulu?..Hüzün hakkımı kullanıyorum, izlenme hakkımla beraber, seyirme hakkımla beraber. Malum-u ilam benim yaptığım...
Üzerimde yine hep o bildik ağırlık, kendimi taşımaktan yorgunum, yine üstüme üstüme geliyor şehir...
İflah olunmaz, inkar gelinmez bir araf şimdi bileti kestiğimiz şehir, bizi uğurlamak rolunü giyinmiş. Hiçbir şiire malzeme olamamış bir şehirden bahsediyorum. Anladın sen. Cemrelerin düştüğü yerde buluşalım seninle, bu şehir arkamızdan bile bakmasın, ardımızdan su dökmesin, yolluk bile koymasın yanımıza anılardan bozma, içimize hasret teyelli yeşiller dikmesin...
1.çoğul şahsa sığamadık ki "biz" hiç seninle, t'uzaklarda bir cümleye özne olabilelim. yas'aklarda... kesme işaretinin en l'al olduğu yerde susarım sana ben, sen bana bakma.
1.çoğul şahsa sığamadık ki "biz" hiç seninle, t'uzaklarda bir cümleye özne olabilelim. yas'aklarda... kesme işaretinin en l'al olduğu yerde susarım sana ben, sen bana bakma.
zemheriyim yine, zehir zembereğim ki mevsimden midir bilmem, yağmurdan mı...?yoksa..?
içinden uzaklarda birinin geçtiği yazılar
içinden uzaklarda birinin geçtiği şarkılar
içinden uzaklarda birinin geçtiği geceler
en "deliler gibi böğüre çağıra ağlamak istiyorum"lar
sen yoksan her şey eksik sen varsan her şey tamam'lar
saçlarına yıldız düşmüş beklemekler
sigaramın dumanına sarılmış sükut-u hayaller
en "tek"il uykular
en punk'ıma sakladığım türküler
acıtan kanatan yandıran kanadı kırıklıklar
ve diğer sersefil duygular
bi defolun gidin lütfen.
bakın rica ediyorum.
2 üvercinka:
içinden uzaklarda birinin geçtiği yazılar, içinden uzaklarda birinin geçtiği şarkılar , içinden uzaklarda birinin geçtiği geceler...
çok güzel bi yazı olmuş. birinci çoğul şahısa sığamamak ne kadar kötü sen sığdırmak için elinden geleni yaptığını düşündükçe...
teşekkürler ümit...
"elinden geleni yapmak" yetmiyor bazen, çünkü hayatın elleri ceplerinden çıkmıyor bir türlü, hep saklı kuytularda onlar...
Yorum Gönder