eflatun sufleler...

cevabını bildiğin soruyu sormaktan daha aptalcası, yanıtından korktuğun soruyu sormak değilse nedir? nasılsın gibi, herşey yolunda mı gibi, ya herşey yolunda değilse, bunu bilmek çok mu yüceltecek sanki, ya da iyice alçaltacak mı, bir Candan Erçetin şarkısı mıydı bu saçmalığa dem vuran, şarkıyı da şarkıcıyı da yanlış hatırlama ihtimalim herhangi mantıklı bir cümle kurma ihtimalimden kat be kat fazla, "Kendine iyi bak deme denmez saçma kendime bakarım elbet sen hiç korkma " hah böyle bir şey işte, saçma sapan sorular saçma sapan cümleler, bir şarkı sözü daha ekliyim, malum ben sustum gözlerim ve şarkılar konuşsun günleri, "aklımın iplerini saldım", beyin durdu el yordamıyla yaşıyorum, akıl melekem yerinde olmadığı için yırtar mıyım acaba günahlarımdan, yoksa her koyunun kendi bacağından asılması gibi gidişatım belli mi, nevrotik olmaya bir kedi eksiğim kaldı, ayrıca blogumdaki mesaj kaygısı giderek kaygılandırıyor beni, kaygısızca içimi dökesim var sana blog, fısıldasam da bir sen duysan beni..

oğuz atay / korkuyu beklerken

"..düzen ve güven kadar ürkütücü bir şey yoktur. hiçbir şey. hiçbir korku. aklını en acı olana, en derine, en sonsuza atmışsan korkma. ne sessizlikten, ne dolunaydan, ne ölümlülükten, ne ölümsüzlükten, ne seslerden, ne gün doğuşundan, ne gün batışından... sakin ol. öylece dur. yaşamdan geç. kentlerden geç. sınırları aş. gülüşlerden geç. anlamsız konuşmaları dinle, galerileri gez, kahvelerde otur -artık hiçbir yerdesin. .

tezer özlü

seni gördüm dedi/

bildiğini sandığı yüzü değişebilir miydi?

hayatından çıkacaktı/

zaten olmadığı/istemediği yerden/

aslında,tek istediği bir kucaklaşma anında

ellerinin ayırdını ilk fark eden olmamaktı/

algıları ve isteklerinin farklılığı

onun gibi bir 'duvar' karşısında

ki çocuksu aptallığı buna erişmeyi imkansız kıldı/

biliyordu ki,o her çocuksu 'hadi oyun oynar mısın benimle' isteğini/

sırf farklı mahalleden/

farklı giysiler içinde/

farklı 'güzellikte veya farklı güç’te olması hallerini/

aslında ‘güç peşindeliğinden

bi-haber’birini istemediği için
'içine almadı’...

kefenin diğer tarafında
'hayat'ın kendisi
duruyordu...