Çeşitli war'yasyonlarla dünya tarihindeki savaşlar ve türevlerinin sebeplerinin 1 'e eşitlenebileceğini idrak edebiliriz evet. hatta evet belki normal de karşılayabiliriz; öyle ya dünya paylaşılamayacak kadar güzel bir yer.(!)
nükleer silahlar, bombalar, terör, toz, duman... evet belki onlarca yıkıma, ölüme, çaresizliğe üzülmekten, belki hüzünlenip bir iki damla ağlamaktan başka bir şey de gelmez elimizden. ve hatta bunun için de kahırlanabiliriz.
ama en kabullenilemeyen, en özümsenemeyen, bir türlü içe sinmeyen bir yanı var savaşın; çocuklar...
örneğin; afganistanda aileler savaştan kaçarken 15 yaşından küçük kızları yanlarına almazlar. çünkü onlar başbelasıdır, iyi koşamaz, eli silah tutmaz, ölü göremez, açlığını bastıramaz, ağlar, duygusaldır, annesini en özliyecek olandır. insan olmaya en yakın olandır. yanlış yerde doğandır. umursanmayanların en umursanmayanıdır. işte taliban, işte a.b.d ve işte nükleer başlıklı barış güvercinleri... hepsine en uzak yerde durandır.
unuttun ya bir de şu var coni;
Lakposhtha hâm parvaz mikonand
...
1 üvercinka:
"kaplumbağalar da uçar."
evet...
Yorum Gönder